Bijna 28 jaar geleden, werd ik geboren in het pittoreske Zaandam. Ik was mijn ouders hun eerste kindje en zij noemden mij Shelley Roby. Ik was een dromerig en eigenwijs kind.  Ik groeide op in een ontzettend warm en hecht gezin, samen met mijn zusje.  Mijn zusje was een heel ander meisje dan ik. Bij haar is alles zwart of wit. Bij mij is alles grijs. Op mijn rapport stond; als Shelley echt haar best zou doen en minder zou dromen, kan zij gemakkelijk naar het VWO. Tot op de dag van vandaag ben ik nooit gestopt met dromen. De HAVO was genoeg voor mij. Dan had mijn oma namelijk beloofd dat ik een eigen pony kreeg.

Na mijn lagere school ging ik dus naar de HAVO en kreeg ik een eigen pony samen met mijn zusje. Ik had veel vrienden, bracht veel tijd door bij mijn paard, zat op dansles en was in mijn puberjaren een drama voor mijn lieve ouders. Ik haalde mijn HAVO diploma en ging maatschappelijk werk en dienstverlening studeren in Amsterdam. Hier vond ik niet de diepgang die ik zocht en het volgende jaar switchte ik naar de HBO opleiding Psychologie, welke toen net ontwikkeld was en alleen in Deventer werd gegeven. Heen en weer reizen vond ik niet erg. Na twee jaar besefte ik mij dat ik als HBO psychologe niet kon wat ik wilde, dus ik studeerde zelfstandig door aan de Open Universiteit. Periodes ging dit heel goed, waarna het periodes ook geheel stil lag. Wellicht niet mijn ideale manier van studeren op die leeftijd, maar dat wilde ik niet onder ogen zien. Na het eerste jaar behaald te hebben kwam de vacature van Arkin tot psychiatrisch verpleegkundige tegen toen ik op zoek was naar een baan die paste bij mijn opleiding. Ik solliciteerde en de rest is inmiddels geschiedenis.

In deze periode heb ik veel over mijzelf geleerd. De afgelopen vier jaar waren zwaar. Een opleiding naast 36 uur werken, een eigen paard en enig sociaal leven is zwaar als je het mij vraagt. Daarnaast gaat het leven ook op en neer, waardoor de tegenslagen die ik tegenkwam onderweg ook extra zwaar wogen, mijn buffer was niet zo groot meer. Ik merkte dat ik het moeilijk vond om transparant te zijn, mijn kwetsbaarheid te laten zien., het moeilijk vond om 'nee' te zeggen. Door de afgelopen jaren heen heb bepaalde patronen bij mijzelf ontdekt, welke mij soms in de weg staan en welke ook voor vragen hebben gezorgd, bij zowel mijzelf als bij begeleiders. Desondanks heb ik doorgezet en ben ik bijna aan het einde van deze opleiding. Dit is een mijlpaal voor mij, door velen aspecten.

Bedankt voor de begeleiding de afgelopen jaren,

Liefs,
Shelley Roby Kruiver

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

CV